Ζούμε σε μια εποχή ασύμμετρης ανάπτυξης των βασικών σκελών του πολιτισμού. Η τεχνολογία διογκώνεται υπέρμετρα, ενώ οι πνευματικές και ηθικές αξίες αποτελματώνονται. Η βία έγινε σημαία, η ηθική αποτελεί αντικείμενο χλευασμού. Η ανθρώπινη ύπαρξη κινείται ανάμεσα σε ένα
παρελθόν που δεν την ικανοποιεί και ενός μέλλοντος αβέβαιου. Το παρόν ρευστό και αδιαμόρφωτο..
Διαπιστώνει κανείς σήμερα πως ο άνθρωπος είναι τραγικά μοναχικός,. Ζει πίσω από τα κάγκελα που κουβαλάει μέσα του. Νιώθει έντονα το εσωτερικό κενό, και είναι γνωστό, πως όσο πιο κενή είναι η ζωή σου, τόσο πιο βαριά τη νιώθεις.
Ταυτίζει την ύπαρξή του με τα μέσα και τις ανέσεις. Ωστόσο με αγωνία διαπιστώνει πως ενώ ζει πλουσιότερα, αισθάνεται φτωχότερος.
Πολλαπλασιάζει τις ανέσεις του και μεγαλώνει τη δυστυχία του. Αυξάνει τις δυνάμεις του και γίνεται ασθενέστερος, πληροφορείται περισσότερος και μένει απροσανατόλιστος. Εξουσιάζει τη φύση και αποδεικνύεται δέσμιος, παγκοσμιοποιείται και παραμένει μόνος και ανέστιος.
Είναι βέβαιο πως η σημερινή κατάσταση του ανθρώπου δεν είναι η κανονική. Η διάσπαση αυτή αρχίζει με την απομάκρυνση του ανθρώπου από το Θεό, επεκτείνεται στις σχέσεις του ανθρώπου με τη φύση , τον πλησίον και τον εαυτό του.
Η διέξοδος από το διέξοδο αυτό δεν μπορεί να βρεθεί με την επιστήμη και την τεχνολογία. Δεν μπορεί να βρεθεί με την αποθέωση της ανθρώπινης λογικής ή την τελειοποίηση της μηχανής. Βρίσκεται στην πνευματική ανακαίνιση του ανθρώπου. Βρίσκεται με την κάθαρση του νου από τα πάθη και την επανασύνδεσή του με την πηγή της ζωής, που είναι ο Θεός.
Η ζωή που πηγάζει από το Θεό, οδηγεί τους ανθρώπους σε ένωση μεταξύ τους, ενώ η ζωή χωρίς το Θεό, οδηγεί στη διάσπαση και τη διάλυση. Ο χριστιανός που απαλλάσσεται από τη δουλεία του κόσμου, γίνεται πραγματικά πλούσιος και πλουτίζει τους άλλους. Πλούσιος δεν είναι όποιος συγκεντρώνει χρήματα ή ικανοποιεί απεριόριστα τις επιθυμίες του, αλλά
όποιος ικανοποιείται με όσα έχει και δεν επιθυμεί περισσότερα.
Ζούμε, πάλι, τούτες τις μέρες το Θείο δράμα. Ο Θεάνθρωπος υπέφερε πάνω στο σταυρό. Έκτοτε ο σταυρός έγινε αιώνιο σύμβολο κάθε χριστιανού. Η κατακόρυφη κεραία του σταυρού δείχνει τη σχέση μας με το Θεό, ενώ η οριζόντια τη σχέση μας με τον πλησίον. Και η βίωση της αγάπης προς τον πλησίον, αποτελεί τη βεβαίωση της αγάπης προς το Θεό.
Έχοντας στο νου μας τη Θυσία και την Ανάσταση Εκείνου, αντιλαμβανόμαστε όλοι , πως η λύτρωση είναι αποτέλεσμα της θυσίας και της προσφοράς. Το Άγιο φως ας φωτίσει τις ψυχές όλων μας με αγάπη. Έτσι κάνουμε πράξη τη χριστιανική αγάπη και μετατρέπουμε το ανθρώπινο πέρασμα σε σημαντικό και διαχρονικό.
Ο ΔΙΕΥΘΥΝΤΗΣ ΤΟΥ ΣΧΟΛΕΙΟΥ
ΚΟΡΔΟΝΟΥΡΗΣ ΠΑΝΑΓΙΩΤΗΣ
ΚΟΡΔΟΝΟΥΡΗΣ ΠΑΝΑΓΙΩΤΗΣ
